Hij zal het allemaal heel goed menen. Die man heeft een rouwproces en probeert iets een plek te geven. En juist daarom is het ook altijd de pest als zo'n soort martelaarschap in het teken van een of ander groots wordt gezet, het is een manier om bij voorbaat een kritisch benaderen van dat een of andere groots tot asociale actie te maken. Ik zou dus liever zien dat het verwerken van verdriet en het trekken van lessen voor de toekomst voor een gehele natie wat gescheiden werd. Hoe emotioneler en welgemeender zo'n toespraak, hoe irritanter ik dat vind. Eigenlijk moet je zo'n man, als hij zo'n toespraak wil houden, tegen zichzelf in bescherming nemen. Als je nou toch een ding van geschiedenis wilt leren is dat militaire inzet heel vaak nergens op slaat. Je weet wel, dat je eerst belooft mensen te beschermen, maar dat de afspraken over luchtsteun met de Fransen "niet helemaal duidelijk waren" en je toen maar even de andere kant op keek - dat werk. Koeweit is ook niet bevrijd omdat er wijndruiven worden verbouwd. Ergens was hier een "protestsong" van Steve Earle geplaatst en die tekst zegt het ook wel. Mensen die iets militairs doen voor iets ander dan salaris begrijp ik helemaal niets van. Je wordt altijd gestuurd door een stel politieke klunzen met een onwerkbaar compromis (wel vrede stichten, maar "niet te hard vechten") vanuit een vaak economisch verborgen motief, op basis van brakke afspraken met "medegeallieerden" die als puntje bij paaltje komt niet worden nagekomen. Ik denk dus bij zo'n toespraak ogenblikkelijk "die zoon deed dat voor zijn salaris (wat ik prima vind), had domweg botte pech, en had op het moment dat hij geraakt werd meer last van een overdosis adrenaline dan van menslievende rationele overwegingen." Ik kan daar natuurlijk helemaal naast zitten. Maar dat is wel waarom ik het geen fijne toespraak vind.