Weer een nieuwe, vrij uitgebreid verhaal, maar wel leerzaam wat betreft de efficiency van medische molens, denk ik. Heb al meer dan 10 jaar last van plasklachten (in kracht afnemende straal, na eerste gedeelte moet de rest er bij scheutjes uit en er blijft altijd nog het nodige in de blaas achter). 1e onderzoek in MIlitair Hospitaal. Urineflow meting, vocht inname en urineuitscheiding bijgehouden van een etmaal, echo van de blaas, prostaatonderzoek. Klachten corresponderen met bevindingen en met de prostaat is niets mis. Krijg prostaatspierontspanners (terwijl het dus niet aan de prostaat ligt) en ga zittend plassen. Klachten blijven. 2e onderzoek na een aantal jaren in OLVG. Als 1e onderzoek, maar nu ook een blaas-endoscopie. Weer niets gevonden. Krijg andere prostaatspierontspanner. Helpt ook niet klachten blijven. 3e onderzoek OLVG. Na een blaasontsteking (kans op herhaling is groot wanneer er urine achterblijft in de blaas) en omdat ik nog steeds die klachten heb, denk ik 3 x is scheepsrecht. Wederom vocht en urine bijhouden en urineflow meting. De andere onderzoeken laat men achterwege en ik word naar het bekkenbodem centrum gestuurd (vandaag) waar wordt geconstateerd dat ik moeite heb met het ontspannen met de bekkenbodem. Doorverwezen naar fysio om dit te gaan trainen. Aan de ene kant ben ik enorm blij, want waar ik dacht de rest van mijn leven met de klachten te moeten leven (er zijn ergere dingen), blijkt nu dat er wel degelijk wat aan te doen is. Aan de andere kant denk ik dat deze mogelijke oorzaak al direct bij het 1e onderzoek had moeten worden onderzocht en zeker bij het 2e. Dan had ik niet meer dan 10 jaar met die klachten hoeven rondlopen. Mij lijkt dus dat er kanttekeningen te plaatsen zijn bij het protocol dat wordt gehanteerd wanneer het dit soort klachten betreft (dat kan efficienter). En dat brengt je dan weer op de vraag in hoeverre zoiets niet ook voor anderssoortige klachten gaat.