In wiens wereld leef ik eigenlijk?

[MarcoO2]

 In het hedendaagse publieke debat geldt: of je bent een wereldvreemde grachtengordelaar die geen idee heeft van de werkelijkheid op straat, of je bent een populistische onderbuikvoeder die de feiten van het CPB niet op een rijtje heeft. In wiens werkelijkheid leven we eigenlijk?

 

Hoe feiten verwijten werden

 

Herman Finkers zei ooit: 'Je kunt vrouwen opdelen in twee groepen. Maar ik zou het niet doen.'

Een wijze les.

 

Die grap gaat uiteraard niet alleen op voor vrouwen: deel wie dan ook in groepen in en je krijgt het geheid met ze aan de stok. 

Toch wil ik het er op wagen.

 

Want het publieke debat in Nederland wordt al jaren in een wurggreep gehouden door twee kampen die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. Twee kampen die zich allebei hebben teruggetrokken in hun eigen waarheid en nergens anders meer over kunnen discussiëren dan het gebrek aan realiteitsbesef van de ander.

 

Of het nu gaat om Europa, immigratie, criminaliteit, klimaat of de economie, steeds weer draait de discussie hierop uit: het eigen kamp heeft ‘de realiteit’ aan zijn zijde en het andere kamp wil die realiteit ‘niet onder ogen zien.’ 

 

Een perfecte illustratie van deze feitenstrijd is het recente - en inmiddels beruchte - debat in NRC Handelsblad over Europa, aangezwengeld door eurocritici Thierry Baudet en Bastiaan Rijpkema. In hun stuk ‘Vrijhandelsverdrag tussen EU en VS minacht democratie’ (niet online) betogen Baudet en Rijpkema dat de ‘technocraten’ in de EU de democratische politiek hebben ‘afgeschaft’ om hun in achterkamertjes bekokstoofde handelsverdrag het volk door de strot te duwen. Daarop volgde een furieuze reactie van acht opiniemakers, waaronder econoom Marcel Canoy en G500-initiator Sywert van Lienden, die NRC Handelsblad verweten ‘populistische retoriek’ te plaatsen. Als Baudet en Rijpkema ‘de feiten’ hadden gekend, had men geweten dat Europa juist heel democratisch en de bevolking er bovendien massaal voorstander van is.

 

 'Het boerenverstand' versus 'de ratio'

 

In een notendop komt de twist neer op de vraag: zijn feiten nu links of rechts? De boodschap van Baudet en Rijpkema is: we worden geregeerd door een wereldvreemde, technocratische elite die ergens boven het volk zweeft en geen idee heeft wat er werkelijk speelt onder de mensen. De reactie op dit soort kritiek is steevast: deze populistische, volksmennende onderbuikuitbuiters hebben zelf geen kaas gegeten van de werkelijkheid, want ze lezen de rapporten van het WRR, CPB en CBS niet.

 

‘Rechts’ realisme versus ‘links’ realisme. De feiten van de straat, de gewone man, het volk en het boerenverstand versus de feiten van het planbureau, de wetenschapper, het onderzoeksrapport en de ratio. 

Wil de échte werkelijkheid nu opstaan?

 

Deze dynamiek voert nu al ruim tien jaar de boventoon bij zo’n beetje ieder onderwerp.

 

Immigratie: ‘De gewone man is het zat om overspoeld te worden door de vloedgolf aan criminele gelukszoekers’ versus ‘Statistieken laten ondubbelzinnig zien dat de instroom van hardwerkende arbeidsmigranten reuze meevalt en alleen maar daalt.’

 

Criminaliteit: ‘Jan met de pet moet vrezen voor z’n leven in de kapot geterroriseerde straten van het ooit zo idyllische Holland’ versus ‘De WRR constateert dat Nederland nog nooit zo veilig, vredig en gezellig is geweest als anno 2014.’  

 

Islam: ‘Nederland gaat ten onder aan een totalitaire ideologie die van Almere-Zuid een Saoedi-Arabië in de polder wil maken’ versus ‘Hoera, uit de emancipatiemonitor 2013 blijkt dat nog nooit zoveel powervrouwen met een hoofddoek hun HBO-opleiding Vrouwenrechten hebben afgerond.’

 

Economie: ‘De Brusselse elite bezuinigt de totale welvaartsstaat naar de mallemoeren om hardwerkende Nederlanders hun zuurverdiende pensioen af te nemen’ versus ‘Kijk eens hoe goed we het doen: het CPB voorspelt een economische groei van 0,5 procent in het derde kwartaal van 2014!’

 

Klimaat: ‘Een stel linkse Diederik Stapels hebben klimaatverandering verzonnen als propaganda voor een subsidievretende windmolenzwendel’ versus ‘Er mag geen twijfel over bestaan dat de apocalyps nabij is als we niet voor 2044 allemaal een zonnepaneel op ons dak hebben.’

 

Enzovoorts enzoverder.

 

De verkeerde boodschapper

 

Nu heeft in het politieke debat altijd al het Nietzscheaans adagium ‘er zijn geen feiten, slechts interpretaties’ gegolden: de werkelijkheid is maar hoe je ertegenaan kijkt. Maar het vervelende aan de manier waarop het politieke landschap tegenwoordig is ingedeeld in twee soorten ‘realiteitsontkenners,’ is dat je geen positie in het debat meer kunt innemen zonder jezelf automatisch te diskwalificeren voor de andere helft van het land.

 

Feiten zijn verwijten geworden. Heb je kritiek op het bureaucratische gehalte van Brussel, dan ben je automatisch een onderbuikvoedende populist; maak je je zorgen over het steeds repressievere karakter van de rechtsstaat, dan zul je wel op een roze wolk aan de Keizersgracht wonen.

 

De consequentie hiervan is dat het debat eigenlijk nooit meer draait om wat er aan de hand is, maar alleen nog om wie het aankaart. Ik durf te wedden dat er geen politicus in de Tweede Kamer zit die zich geen zorgen maakt om de positie van vrouwen en homo’s binnen de islamitische cultuur - laat staan dat er een Kamerlid te vinden is dat Saoedi-Arabië een voorbeeldland vindt. Totdat Geert Wilders het op een belachelijke sticker zet en iedereen zich weer genoodzaakt ziet afstand te nemen van - ja, van wat? Van degene die het op de sticker zet.

 

Evengoed durf ik er de duurste fles op te zetten dat er geen opinieleider in Nederland rondloopt die de Europese Unie het gedroomde democratische paradijs vindt waar men dag in dag uit de polonaise danst op Alle Menschen werden Brüder. Totdat Thierry Baudet er een stukkie over tikt: dan windt iedereen zich weer op over - ja, over de boodschapper.  

 

Ik kom uit de kast

 

Laat ik daarom, als goed begin van 2014, maar eens uit de kast komen. Ik ben een hartstochtelijk eurofiel die vindt dat Europa honderd keer democratischer moet dan het nu is; ik ben een gepassioneerd voorstander van duurzame energie die ernstig rekening houdt met de feilbaarheid van klimaatwetenschap; ik ben een groot voorstander van een op resocialisatie gericht strafsysteem die niet begrijpt waarom de moordenaar van Pim Fortuyn ooit nog op vrije voeten zou moeten komen; ik ben een warm pleitbezorger van de afschaffing van ‘economische groei’ als heilige graal van ons collectieve welzijn die niet begrijpt waarom er zo veel bezuinigd moet worden om het Brussels dictaat van 3 procent te halen; ik vind op winst gerichte kunstenaars niet zo’n gek idee en op winst gerichte ziekenhuizen knettergek; en, oh ja, ik vind een boerka precies net zo weinig verrijking van de westerse cultuur als een sticker die van elke moslim een levensgevaarlijk virus op voeten maakt.

 

In wiens wereld leef ik dan eigenlijk?

 

 

 

 

Bovenstaand artikel kwam ik tegen op De Correspondent. Kon het niet nalaten het hier te delen!

 

 

[CaseyBasey]

Nou, dat kan weer heel wat discussie opleveren.

[Rosinfield]

He, heb jij ook een abbo, Marco?

Ik voer talloze discussies op dat medium trouwens

[Wmm is er niet meer]

ik voer talloze discussies op dat medium trouwens

Ojeee!

[Rosinfield]

Leuk hoor, dat is ook een van de grote voordelen tov een papieren krant

[Cordoba]

Mooi stukje Marco. Het geeft in mijn ogen perfect weer hoe de Nederlandse/Europese opinie gesimplificeerd wordt. Bij welke mening ook, een opmerking die niet past in een simpel zwart-wit beeld, wordt vaak stelselmatig door de pers genegeerd. Persoonlijk hou ik meer van alle voor- en nadelen bij een bepaald onderwerp bekijken en dan stelling nemen, en je wel degelijk bewust zijn van de tegengestelde argumenten. Ook in discussies hou ik ervan om mensen juist de tegengestelde argumenten te laten zien. Zoals ik het wel eens gesimplificeerd uitleg voor de zwart-wit kijkers: vertel me dat iets zwart is, en ik laat je de witte spikkels zien, vertel me dat iets wit is, en ik laat je de zwarte vegen zien.

 

Overigens heb ik daarnaast nog een afwijking: ik wil alles begrijpen, of het nu om techniek of om de motivatie om dingen te doen gaat, 'begrijpen' is bij mij echt het sleutelwoord. Veel mensen verwarren dat overigens met instemmen met de beweegredenen van iemand. Een voorbeeld om dit te verduidelijken: als een dief iets steelt om zelf te gebruiken of te verkopen voor geld, dan kan ik de motivatie erachter begrijpen, maar dat betekent nog niet dat ik het goed keur.

[EdK]

Maar goed Cordoba zijn die witte spikkels in je zwarte lak van je fabia nu van de grondlak die door het poetsen er al doorkomen of heeft dit een andere reden.....?

[Cordoba]

Bijna goed: mijn Fabia is (donker) groen en de witte spikkels zijn (nog) niet bijgewerkte steenslagplekjes.

[Captain Hook]

In wiens wereld leven we eigenlijk:

http://www.thesochiproject.org/en/chapters/the-summer-capital/

http://www.hollanddoc.nl/kijk-luister/documentaire/b/de-bergen-achter-sotsji.html

 

Een andere kijk op Sochi...

 

[Rosinfield]

geweldig die serie van Jelle. En ja, we zouden daar helemaal niet moeten zijn natuurlijk. Vanwege de anti homo wetten o.a. En bespaar me de crap van "juist door te gaan, houden we de dialoog op gang". Hypocrisie ten top. 

http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/article/detail/3599329/2014/02/18/De-rollen-zijn-omgedraaid-nu-is-het-Westen-goddeloos.dhtml#.UwR0AtfMotk.facebook

[Captain Hook]

Nog niet eens zozeer vanwege dat homo gebeuren alleen. Maar vanwege de oorlogs achtergrond en ongelofelijk ellende die zich daar nog dagelijks afspeelt.

Idd, die serie van Jelle Brandt Corstius geeft een heel ander kijk op het pareltje van Poetin...

19 februari 2014 aangepast door Captain Hook

[Rosinfield]

Inderdaad. Het is er daar echt niet beter op geworden na de val van de SU. Ja, voor een uiterst kleine kaste van corrupte, decadente en geperverteerde geprivilegieerden 

[Cordoba]

Ik heb niet alles gezien van de serie van Jelle, maar wel voldoende om een redelijk beeld van de serie te krijgen. Een staaltje fraaie journalistiek van Jelle, waar ik me vooral verbaas over de vrijheid/mogelijkheid om zo'n serie op te nemen.

[Captain Hook]

bron: http://www.juliuspasgeld.nl/

 

Met één pasje de wereld rond

Ik bewaar altijd al mijn pasjes. Ik durf ze niet weg te doen. Mijn stapel pasjes is nu 18 centimeter hoog. Zonder pasjes ben ik niemand.

Pasjes heb je in soorten. Maar niet in maten. Al mijn pasjes zijn 8,5 x 5,4 centimeter. Je hebt bankpasjes, betaalpasjes, goldcards, eurocards en creditcards Dat zijn de belangrijkste. Zonder die pasjes sukkel je als een hulpeloze stakker door de wereld van vandaag. Om te laten zien dat je het echt bent heb je naast je paspoort ook je identificatiepasje. En om je onbekommerd gemotoriseerd te verplaatsen is er dan het rijbewijspasje, de ANWB-pas en straks het kentekenpasje.

En dan heb je natuurlijk je zorgpasje. Eigenlijk heb je dat niet nodig. Want het is heel goed mogelijk, dat je zonder zorgpas toch ziek wordt. Maar zonder zorgpas beter worden? Dat is een ander verhaal.

Ik heb nog veel meer pasjes. Pasjes om te mogen sporten. Toegangspasjes en archiefpasjes in tal en last. Pasjes om boeken te kunnen lenen. Bonuskaarten om korting op de andijvie en de pindakaas te krijgen. Beautycards om mijn haar te laten knippen. Wijnkaarten om mijn genever op de pof mee te mogen nemen. Kluskaarten voor prijsvermindering op doe-het-zelfspullen. Familyvoordeelpassen voor woonboulevards. Allemaal geld-uit-je-zak-klop-pasjes.

En dan moet ik natuurlijk ook nog even stilstaan bij de pasjes waarvan ik met veel moeite nog net wist te achterhalen waar ze voor dienden. Zo heb ik bijvoorbeeld nog zes telefoonkaarten. Daar staat nog steeds een beltegoed op dat je kon aanwenden in openbare telefooncellen. Telefooncellen! En verder bevond zich in dat stapeltje ook een soort wip-wappasje met allemaal getallen erop. Als je ‘wip’ deed stonden er rode getallen. Bijvoorbeeld 35. En deed je ‘wap’ dan stond er op die plek ineens in het zwart 77,13. Wip: 88. Wap: 193,9 En ineens wist ik het weer: een omrekeningspasje van euro’s naar guldens en andersom. En tenslotte vond ik maar liefst zeven memocard van de Postbank. Daar had ik steeds op verschillende hoogte vier kruisjes opgezet en er zat ook een schuifje in waarmee je met een pijltje langs letters kon. Zo kon je de codes van al die pasjes onthouden. Want bij de meeste pasjes hoorde natuurlijk een code. Ik zou thans geen flauw idee meer hebben hoe ik met die memocards mijn pasjescodes weer terug kon vinden. Want bij iedere code moest je een woord onthouden. En die woorden ben ik natuurlijk ook allang weer vergeten.

Wat een gedoe met al die pasjes, al die codes, al die nummers, al die bonussen, al die geldklopperij.
Weet je wat? We gaan in het vervolg al die verschillende soorten pasjes afschaffen. In de toekomst moet één pasje genoeg zijn. Een uniek pasje, waarvan er maar één  is op de hele wereld. Is dat geen idee?
Dat pasje mag wat mij betreft dan wel een bijzondere uitvoering hebben. Herkenbaar en toch met unieke kenmerken.

Wat dacht u van een pasje in de vorm van een menselijk lichaam? Dat hebben we altijd bij de hand. Dat kunnen we nooit vergeten. En code’s zijn dan voortaan ook verleden tijd.
Dus gewoon dat je zegt wie je bent. Dat je na een gezellig praatje even zegt wat je wilt en dat je dan, waar nodig, gewoon met echt geld betaalt.
Experimenten in het verleden hebben bewezen dat het kan.

 

[MarcoO2]

Haha... Geweldig!!

[EdK]

verdorie erik wat moet ik nu met me pasjes doen als je plan doorgaat van geen pasjes ?

 

het word tijd voor een pasjes ruilbeurs te landen, in één klap maak je er een collectors .gebeuren van.

[hobbel de bobbel]

Leven we in wereld van de zorgverzekeraars, of in die van ons, de afdragers van verplichte sommen geld :

 

http://www.koelman.com/2015/gezondheid-is-een-keuze/

[Rosinfield]

Dat lijkt me een retorische vraag; wij leven in een maatschappij waarin het maken van zoveel mogelijk winst uiteindelijk altijd het ultieme doel is. Daarbij gaat men desnoods over lijken.

[Cordoba]

Dat 'desnoods' kun je wel schrappen...

[Rosinfield]

Ach, de schone schijn wordt natuurlijk wel zo lang mogelijk opgehouden