Vanmorgen werd ik en mijn Family-CombiGreenline voorbij gezoeft door een rood gevalletje. Bij het volgende verkeerslicht zag ik hem staan. Een Honda CRX VTEC. Plagend zette ik mijn 1.2 pruttel er naast om hem wat ronkende diesel klanken te laten horen. En ja hoor! Het had zin. Deze 18+ jarige trok met veel wielspin weg, daar ging weer een fractie profiel. Ik deed ook mijn best, maar de 1.2 TDI houdt niet van een sprint en hield na het intrappen van het gas nog flink in ook. (Dit terwijl ik mijn ASR al uitgezet had.) Voor me zag ik het rode gevalletje steeds verder van me afrijden, maar ook steeds even rood oplichten. (Tja.... Je kan wel een snelle auto hebben, maar kan je het ook op de weg houden?) Verderop zouden 3 langwerpige rotondes volgen, nu eerst het verkeerslicht. Weer stonden we naast elkaar. Dit was mijn kans! GROEN! (Weer was hij eerder weg, maar nu gaf ik rustig gas, ik wist immers wat volgen zou. Hij wisselde van baan, zodat hij de buitenbocht pakte, ik de binnenbocht. Met mijn voet op het gas, de eerste bocht met 60... Faabje gaf geen krimp. Ik een neus lengte voor! Op het rechte stuk kwam hij me met een brul en een smile van oor tot oor voorbij. De volgende bocht kwam er alweer aan.... Een ruk naar rechts, een ruk naar links, 80! Faabje gaf geen krimp. *KNAL* hoorde ik, hij moest de stoeprand geraakt hebben. In mijn spiegel zag ik hem heen en weer gaan. Maar het baasje gaf niet op. Weer kwam hij me met een brom en dito smile voorbij, waarna hij weer in de ankers moest. Een ruk naar rechts, een ruk naar links, 90! Faabje gaf wat gele knippertjes in het display van de ESP. Jochie MOEST en ZOU me voorblijven! Nu moest het CRX-knulletje zo hard remmen, wat resulteerde dat hij de bocht rechtdoor pakte, stoep op, blubber grasmat op, stoep af. En toch niet willen opgeven. Weer met een brul langszij. Nu wilde hij de binnenbocht. Deze bocht redde hij niet. Met twee banden de stoep op werd het resultaat. Ik besloot op te geven. Straks zou hij niet alleen zichzelf maar ook een ander in zijn optimistische rijgedrag betrekken. Ik zakte af, hij ging door. De volgende rotonde naderend. Voor hem pech, een ander was hem voor. Rode lampjes! Schud schud... (stoeprand) KNAL! De CRX stond tegen een betonnen biggetje. Zoals hij wellicht zeggen zou: "Mijn dikke bumpers plat, mijn achteraf ingebouwde xenon over straat." ZONDE! Leermoment voor hem: Don't underestimate the POWER of a MEAN-Greenline! Wellicht staat er nu in zijn schadeformulier: Het was glad.