Flip

Mijn O2 crtdi heeft er nu 55.000 probleemloze km op zitten. Ik merkte al meermaals dat als ik mijn stukje autosnelweg achter de rug heb (=18 km), de regeneratie gestart is aan de eerste verkeerslichten die volgen op de afrit. Ietwat verhoogd toerental, wat schudderig, en dan is dat enkele kilometers later verdwenen. Je hoeft dus wel geen 100den km te rijden om te regenereren. Dat stuk autosnelweg las ik er sinds mijn 1.6 crtdi wel bewust in, het alternatief is een ringweg met veel verkeerslichten. En dan kan je de motor wel niet in z'n 4 of 5 houden, met minimaal 2000 toeren (want dat zou de zone zijn waarin de motor zelf tot regenereren te brengen). Wat 'hygiëne' onderweg kan dus veel problemen oplossen. Wel overweeg ik om bij de lancering van de O3 of de nieuwe Fabia, over te stappen op zo'n TSI. Als je de kostprijs kent van die roetfilters, en dan de EGR-klep. M'n broer deed zijn Fiat 1.3 jtd daarom van de hand: constant problemen met die toestanden. En rijdt nu met zijn Fabia 1.2 TSI rond. Geen wonder van elegantie, dat wel, maar wat een motortje... Op het werk van mijn zoon hoort men ook regelmatig van die gruwelverhalen over roetfilters bij de vertegenwoordigers. Die auto's doen 100.000 km per jaar, en toch zijn er regelmatig met problemen (onlangs nog een BMW en een Audi).

Wasmachineman, Hemi24 en EdK, die namen komen mij bekend voor... Ik voel me al een beetje thuis!

Na een Audi 80 (1982 tot 1986), een eerste (B1, van 1986 tot 1992, tweedehands en uiteindelijk 294.000km) en een tweede Passat (B2, van 1992 tot 2009, 350.000km)kwam Octaaf in de familie. Alhoewel hij antracietgrijs is, blijf ik hem, uit respect voor de vorige, 'de witte' noemen. Die tweede Passat bracht mij van Noord- naar Zuid- en Oost-Europa. Traag maar zeker. Onverstoorbaar reageerde hij kalm op de vele uren plankgas die zijn deel waren. Nu vooor het eerst een turbodiesel, voor het eerst acceleratie leren smaken, voor het eerst snufjes waarvan ik vroeger alleen kon dromen. Maar om die 'witte' te kloppen qua trouw en betrouwbaarheid, zal hij ferm in zijn handen mogen spuwen. De vele problemen met EGR-kleppen en roetfilters die overal rond mij opduiken, doen mij nu al uitkijken naar weer een benzine, een 1.2 of 1.4 tsi. Dit zit er eind volgend jaar, als de nieuwe octavia zal worden voorgesteld, aan te komen. Voorlopig bewijst de 1.6 cr tdi dat hij een stille en zuinige bondgenoot is. Al jaren voor ik hem kocht, wist ik dat het een Octaaf zou worden. Alleen wilde die witte maar van geen ophouden weten. Op het laatst kon ik nog de 1.9 pompverstuiver ontwijken, om een schonere common rail te kopen. Eén van de eerste bij mijn dealer. En hij doet het nu al 50.000km goed. Ik ben een tevreden klant. Ondertussen overtuigde ik mijn broer (Fabia break 1.2 tsi) en een vriend (Octavia Greenline) van de kwaliteiten van dit merk.