peterhaa

Dat herken ik wel. Bij de CX viel de claxon niet te missen... maar ik heb weleens in een Citroën Visa gereden. Die had een soort beschuitbus langs het stuur zitten, waar een boel knoppen op zaten. Als je het wist was het prima, maar ik hoorde van een autojournalist die er niet aan gewend was, en die, toen hij stil stond voor een spoorwegovergang en er een vrachtwagen langzaam achteruit rolde in de richting van zijn voorbumper, een aantal seconden in blinde paniek heeft gezocht naar een knopje dat lawaai maakt als je erop drukt.

Absoluut! Voor mij ook, alleen ligt bij mij de nadruk op "onvoorspelbaarheid". Als ik het (zonder het te bestuderen) kan mee-trommelen of mee-neuriën, vind ik het al heel snel saai. Drie-akkoordenmuziek in vierkwartsmaat, daar kun je mij mee tot waanzin drijven. Da's een beetje overdreven. Soms heb je heel pakkende muziek met drie akkoorden in vierkwartsmaat. Maar daar gaat bij mij het leuke toch vrij snel vanaf.

Dat is precies wat de meeste mensen zeggen. Ik snap wel waar dat vandaan komt... één van de kenmerken van deze man als componist is dat 'ie op een heel impressionistische manier met maatsoorten omgaat. Wat dat betreft staat 'ie dichter bij Débussy dan bij Bach (dat "telt" wat makkelijker mee). Hij zei weleens voor de grap over zichzelf "3/4, 7/8, wat nou... ik kan alleen maar tot 1 tellen, dus alles is bij mij in 1/1." Wat ik in jouw lijstje niet zie is jazz. En dat is ook precies wat dit is. Qua improvisatie-stijl is hij heel erg beïnvloed door Coltrane, maar compositorisch zit 'ie dichter bij Débussy, dus eigenlijk is het heel hybride muziek.

Ik heb een auto gehad met zo'n optie. De achterklep opende met een motor wanneer je de (elektrische) bediening op de achterklep zelf, of een knop op de afstandsbediening, gebruikte. Most Useless Option Ever. Blij dat ik die optie niet heb op mijn Oh Twee.

Ik kan me herinneren dat ik daarover ook bij de buren luidkeels heb geklaagd. In een zo onthutsend doordachte auto als de C5 was, was dat echt wat je noemt een in het oog springende omissie. Over het superdoordachte van de C5 : de C5 Phase 1 en Phase 2 (en de C6, en de C3 van mijn vrouw) had geen knopjes op het stuur. En toch kon je, met de handen aan het stuur, van alles en nog wat bedienen. Je kon de telefoon opnemen, de audio bedienen, alle cruise-control-functies bedienen... de hele mikmak. Aan weerszijden van het stuur zat een bedieningselement zoals op de foto, met daarop vijf knoppen, die je met middelvinger en ringvinger blindelings en super-intuïtief kon bedienen... en die je nooit per ongeluk bediende bij het achteruit inparkeren. Best Idea Ever. Het zag er alleen niet "gelikt" uit, want de enige knop op het stuur zelf was de (substantieel veel lawaai makende) toeter, en een stuur zonder een woud aan knopjes is anno 201x niet premium genoeg. Maar zo af en toe, als ik in de C3 van mijn vrouw zit, mis ik die bedieningsknopjes in mijn eigen auto weer, want vergeleken met die twee superieure stalkjes is elke andere oplossing gewoon primitief. Het idee was zo briljant dat ook Peugeot ermee aan de haal ging bij de introductie van de 307. En dat doet me dan vanzelf weer terugdenken aan mijn CX 2400 Pallas. Daarin zat een knop voor de toeter -- met twee standen. Als je 'm lichtjes indrukte, vroeg 'ie heel bescheiden *tuut* of hij er misschien even langs mocht. En als je de knop helemaal indrukte *BLAAT*, zag je her en der voetgangers en fietsers van schrik omvallen. Een mécanicien legde die tweede stand ooit uit als "ca, ç'est pour doubler les camions", oftewel "dat is om vrachtwagenchauffeurs adequaat van repliek te dienen".

"Best aardig" en "relaxed" zijn woorden die ik niet vaak hoor als ik dit aan iemand laat horen. Oja, ik was in mijn introductie nog een kleinigheidje vergeten. Ik snap prima hoe auto's werken, en als software engineer snap ik ook nog wel iets van hoe de onderliggende aansturing zou kunnen werken. Maar ik kwalificeer mezelf steevast als "met gereedschap in mijn hand ben ik nutteloos, grenzend aan gevaarlijk".

Nou.

Eerst even je Valdispert paraat houden voordat je hierop klikt...:

Twee maanden terug liep ik 'm tegen het lijf. Ik had me her en der al een beetje ingelezen, en ik vond dat de mooiste Octavia die ik kende toch de O2 pre-FL was... maar dat er in de loop van de tijd aan de auto toch wel het nodige verbeterd was, dus ik wilde het liefst een 2012. Ik kreeg de indruk dat de meeste olieverbruik-problemen zich bij auto's uit 2009 en 2010 voordoen. En ja, een automaat is voor mij toch wel bijna een vereiste. De kleur... tsja. Het liefst wilde ik een Arctic Green, maar die zijn erg schaars. Maar de bordeauxrode vond ik ook mooi. En ik vind een licht (niet-grijs) interieur ook wel zo prettig. En na acht jaar op leer te hebben gezeten (koud in de winter, plakkerig in de zomer) had ik het met dat leer ook wel gezien. En daar stond 'ie dan. Een bordeauxrode O2 uit 2012, met crèmekleurige, stoffen bekleding, met een 1.8TSI en een DSG-7. Klep open, ff voelen... ja hoor, blok is koud. Droog, maar wel stoffig. Op Youtube had ik al filmpjes beluisterd die de Rattle Of Death (nokkenasketting) laten horen. "Kunt 'u 'm es starten?" Keurig, geen spoortje naar geratel. Stukje mee gereden, geen ernstig slippende koppeling te bekennen. De mechatronica schakelde "logisch" (zij het wel bij lagere toerentallen dan ik van een benzine-auto had verwacht), maar geen "bokkend" gedrag uit het blok, dat inderdaad erg smeuiig loopt. Onderhoudshistorie was logisch en compleet. Wel bij een niet-Skoda-dealer, dus geen mobiliteitsgarantie. Er zat zes maanden garantie op, en ik heb expliciet bedwongen dat ik, bij ernstig olieverbruik, absoluut voor de deur ga staan. Trekhaak eronder laten schoepen (de auto gaat een vouwwagen door de Pyreneeën en door de Ardèche trekken, vandaar dat ik 160 pk toch wel een beetje een vereiste vind...) en een week later opgehaald. Direct een beurt laten geven door Toon van Eyk in Bodegraven, wat de mobiliteitsgarantie in ere herstelde, en rijden maar... Nu, tweeduizend kilometer en een beetje verder, weet ik wat meer. OLIEVERBRUIK Over 2000 kilometer niet waarneembaar. De auto laat nu (waterpas geparkeerd, want de peilstok zit op een plek waarvan ik denk "zelfs als software engineer kan ik zien dat dat een slecht idee is") op de peilstok nog steeds exact hetzelfde niveau zien als 2000 kilometer terug. Dat wekt vertrouwen. NOKKENASKETTING/SPANNERPROBLEMEN In de onderhoudshistorie trof ik het woord "nokkenaskettingspanner" aan. Het was me niet duidelijk of dat nou een vervanging was. Vast staat dat er ook nu bij een koude start geen geluiden uit het vooronder komen die je niet wilt horen. Ook dat geeft enig vertrouwen. DSG ISSUES Heb ik nog niet waargenomen. De auto schakelt ietsjes boven de 60 km pas naar het zevende verzet, en dus niet bij 57 zoals bij sommige mensen. Maar ik ga het voor zijn... over iets meer dan een maand staat de auto bij TVS voor een Stage 2 DSG- en motortuning. Aangezien ik nauwelijks interesse heb in topvermogen (doe mij maar gewoon een fikse bak koppel) en graag op RON 95 wil blijven rijden, wordt dat geen standaard Stage 2 tuning. Fijn, dankjewel, TVS! COMFORT Tsja. Ik kom uit een C5 V6 Exclusive, met een bak vermogen en koppel waar deze benzine-auto alleen maar van kan dromen. Belangrijker nog: de C5 is een auto van meer dan een halve ton (da's effe meer dan 20.000 euro meer dan de Octavia), maar qua veercomfort leeft de C5 zwaar boven zijn stand. Er zijn auto's die beter veren, maar daar zit altijd een Double Chevron op. XM, CX, GS, DS... dat werk. Het was dus te verwachten dat ik qua veercomfort zou inleveren. Maar dat de auto, met vier volwassenen erin, bij een rustig genomen verkeersdrempel de trekhaak aan de grond zou rijden... dáár had ik niet op gerekend. Nu ga ik even vloeken in de kerk: In mijn perceptie is een Octavia nog steeds een no-nonsense-auto. Geen fratsen, geen dikdoenerij. En dus ook niet verlagen... dat past gewoon niet bij het karakter van de auto. Dat wordt dus een setje hulpveren. Voor de rest valt het met dat comfort best mee. De auto is wat rumoeriger dan de C5, maar opnieuw: dat wist ik vantevoren. Twintigduizend euro verschil, en de C5 heeft geluidswerend glas. Mag het dan? Het is ook niet de motor die rumoeriger is, het is met name het afrolgeluid. Omdat er nu achter Dunlop SP Sports onder zit (die behoorlijk cuppen) was dat ook te voorzien. Die gaan er binnenkort af ten faveure van een setje Primacy. Voor staat de auto al op Primacy 3. RUIMTE *galm* Ik zweer het, deze auto is eigenlijk een Tardis. Waar ze de ruimte vandaan halen, halen ze het vandaan, maar voor zo'n relatief bescheiden auto is de zitruimte achterin riant, en de kofferbakruimte bizar. Ik kan me herinneren dat ik een kratje met benodigdheden links vooraan in de kofferbak heb vastgesjord, maar ik heb het al een tijdje niet meer gezien. Het staat er vast nog wel ergens, ik zou er eens in moeten kruipen... DOORDACHTHEID Dit is waarin deze auto uitblinkt. Er zitten allerlei kleine voorzieningen in die het leven prettig maken. Opbergvakjes, zowel specifiek (zonnebril, paraplubak) als generiek te over. En die tassenhaken achterin de kofferbak... precies op de juiste hoogte voor een standaard boodschappentas! En de constructie van de rollo (de bagage-afdekmat) is beter dan die in de C5. Ook de standaard audio (RNS 510 Columbus, 8 speakers) is beter dan ik had verwacht. Da's voor mij als muziekliefhebber wel een dingetje. Ik kan me nog herinneren dat dat in mijn O1 te wensen overliet, maar dat is nu over. TOEVOEGINGEN NA AANSCHAF Bluetooth-telefoon-integratie. Een Dension Ice-kitje, dat 100% integreert met de Columbus en de Maxi-Dot display. Telefoonhouder voor mijn S7 Edge aan de middenconsole, ter hoogte van de Columbus. Die telefoon, voorzien van TomTom voor Android, is mijn eerste keuze voor navigatie. Privacy Shades. Setje winterbanden op 15" stalen velgen met Skoda-wieldoppen (die liggen nu in de garage te wachten op koudere tijden). NOG TE DOEN Achterbanden vervangen. Ik kocht de auto met voor Michelin Primacy 3 (mijn favoriete band, en die kunnen met 4mm profiel ook nog wel even mee), en Dunlop SP Sports achter. Die zijn bijna op, en redelijk lawaaiig, dus die gaan er binnenkort af ten faveure van een setje Primacy's. DSG- en motortuning bij TVS Engineering. Staat ingepland voor over een maand. Hulpveren achter. WAT MIS IK NU? Ik kom uit een auto die weliswaar geen premium-reputatie heeft, maar die wel alle eigenschappen heeft om daaraan te voldoen. Ik mis de superieure vering, de niet-van-z'n-stuk-te-brengen wegligging, de moeiteloze scheppen koppel, de sublieme rust in het interieur, en de in veel opzichten superieure user interface. Is dat een probleem? Bwaaaa. Ik zit er per dag gemiddeld een half uurtje in in plaats van tussen de anderhalf en de twee uur... en dat drie dagen per week (mijn werkgever laat ons op dinsdag en donderdag thuiswerken). WAT KRIJG IK ERVOOR TERUG? Dit is een vertederende auto. Hij is lief, hij heeft iets aandoenlijks en iets eigenwijs-achtigs. De B- en C-stijlen in de kleur van de carosserie, en die ronde chromen grille-omlijsting, en dat mooie authentieke groene Skoda-logo, en het gebrek aan "scherpe" vouwtjes dat de design-taal van VAG tegenwoordig kenmerkt (en waar plaatwerkers een bloedhekel aan hebben)... deze auto heeft absoluut nog iets "eigens" dat ik in de O3 niet meer terugzie. En -- nog steeds -- geen valse "premium"-aspiraties. Maar in tegenstelling tot sommige premium-auto's (waarin ik nog niet dood gevonden zou willen worden), staat de oliepeilstok niet op de optielijst. Dit is ook een heel doordachte auto. Er zitten in die C5 slimmigheidjes die ik weleens mis (zoals het feit dat de tiktok van de richtingaanwijzer na 30 seconden ineens een stuk luider wordt, zo van "ben je niet wat vergeten?"), maar er zitten ook onthutsende dommigheidjes in die niet in de O2 zitten. Denk aan het feit dat in de C5 de gevoeligheid van de regensensor niet instelbaar is... dat soort dingen. Met de XM ga ik deze auto niet vergelijken... de XM was een klasse op zichzelf. Maar de C5 lokt een vergelijking uit. De C5 Phase 2 had datzelfde eigenwijze karakter, en BIJNA net zoveel ruimte (het ding was ook 25 centimeter langer). De C5 Phase III (een veel betere auto, op het onderstel van de C6 en met veel beter meubilair, en met een afwerkingsniveau dat Mercedes-achtig aan doet) was beter, maar ook veel saaier. Dus in vergelijking met mijn vorige auto krijg ik een bak meer karakter en eigenwijsheid terug. Op de één of andere manier kan ik daar prima mee leven. Mijn lieve octaafje. In de kleur červeno-hnědý, op lieve 17"-velgjes die zo goed bij het karakter van de auto passen.

Ik ben peterhaa (dat zag je aankomen). Voluit Peter Huppertz. Ik ben erkend Citrofiel, met een specialisatie in hydropneumatofilie. Op de SM en de Xantia na heb ik ze allemaal gehad. Een DS 23, een CX 2400 Pallas, een GSA Club, en een BX 16 TZI. Toen ging ik een tijde lease-auto-lala-land in. Toen ik daaruit kwam werd het achtereenvolgens twee XM's en daarna twee keer een C5. Nu wil het geval dat ik, door een verandering van baan, niet meer 40.000 km per jaar rijd, maar slechts ca. 10.000 km per jaar ga rijden. Mijn baas is hier 17 km vandaan, en tijdens dat ritje kreeg ik de zescylinder diesel uit mijn C5 (waar een VAG-diesel echt een puntje aan kan zuigen zo goed) niet eens fatsoenlijk op bedrijfstemperatuur. Daar kwam nog bij dat de Belastingdienst elke maand 178 euro voor die auto kwam ophalen. Dat is al snel niet leuk meer. Toen ik een benzine-auto ging uitzoeken, was goede raad in eerste instantie duur. Mijn eerste reactie was "net zo eentje, maar dan op benzine", maar dan kom je al snel bij een 1.6THP terecht, en Citrofielen en Peugilisten weten dat dat een Slecht Plan(TM) is. Okee, wat wil ik dan wel? Eigenlijk gewoon een auto die ik fijn vind. Voor mijn vrouw moest het een niet te oude zijn, en hoewel ik op zich best wel weer een CX zou willen rijden, heb ik niet zoveel zin om CX-onderhoud te betalen. In mijn tijd in leaseland had ik wel wat met de Octavia. Toen ik mijn eerste Octavia Combi (een 1.9TDI met 110 pk) reed, was Skoda een no-nonsense-auto met een fatsoenlijke uitrusting, goed afgewerkt, voor een prettig bedrag, en heel expliciet niet voorzien van een prestigieus logo en een vette premium-sticker. Allemaal kenmerken die ik erg prettig vond. Er zijn er twee door ons huishouden gereden (mijn lief had in die tijd een 1.6 GLX op benzine), en afgezien van een turbo die al bij een ton begon te janken was er niks mis mee. De auto moest ook een beetje pit hebben. We rijden geregeld met een vouwwagen erachter in streken waar het flink op en neer gaat. Ik wist heus wel dat ik ten opzichte van de zescylinder diesel zou gaan inleveren, maar een 1.8 moest het toch wel worden. Enne, ik ben alweer dertien jaar opa, dus ik vind dat ik in een automaat mag rijden. Ha. Omdat de 1.8TSI en de DSG geen geweldige reputatie hebben, dus heb ik ook nog even verder gekeken. De C180 Kompressor en de 520i zijn ook nog de revue gepasseerd (waarbij ik het meeste had met de 520i, maar de C180 liep ook heeeel mooi). En ja, ook de Superb is nog langsgekomen... maar toen ik de bordeauxrode O2 (met creme interieur) zag wist ik het. Caution to the wind... deze moet het worden. Hij heeft iets dat de Superb minder heeft (en de C180 en de Fünfer helemaal niet): hij is lief. Genoeg over de auto... ik zal de auto zelf ook nog even voorstellen in een apart topic. Ik ben intussen 60 jaar oud, ik verdien mijn geld als software engineer, en ik hou van muziek waar de meeste mensen jeuk van krijgen.